Beste gemeenteleden,

We zijn alweer een tijdje terug van een geweldig project in het prachtige

Bolivia. In het vorige Kompas heeft u alle reisverslagen kunnen lezen.

Graag willen we in deze editie kort over onze ervaringen vertellen.

Na ongeveer een jaar voorbereiding is het op zaterdag 13 juli zover! Het project

BO119 gaat beginnen. We stappen met z’n 29en op Schiphol in het vliegtuig dat

via Madrid naar Santa Cruz vliegt. Na een reis van meer dan 18 uur komen we

aan in het prachtige Bolivia. Hier worden we hartelijk ontvangen door onze lokale

projectcoördinator Carlos en de twee tolken Adhemar en Maria. We worden

verwend met een heerlijk Nederlands ontbijt. Carlos vertelt dat we niet meer in

het klaslokaal kunnen overnachten wat in eerste instantie de bedoeling was door

een wetswijziging waarbij kinderen niet langer zomaar vrij konden krijgen.

Aangezien Carlos dit de dag voor onze aankomst te horen had gekregen, was het

enige wat hem resteerde bidden.. En de gebeden werden verhoord! Een lokale

vrouw had gehoord van onze komst en vond dit zo mooi dat ze haar

toeristenresort voor ons beschikbaar wilde stellen. Na dit goede nieuws dat we

toch ergens kunnen slapen, vertrekken we naar Cuevas. Na een prachtige rit

door de Boliviaanse natuur komen we aan bij ons luxe verblijf (met bedden,

douches, wc’s en een prachtige tuin) dat alleen te bereiken is door het

oversteken van een rivier. ’s Middags worden we warm welkom geheten door de

lokale bevolking in het dorp, waarbij ook de eerste voetbalwedstrijd wordt

gespeeld.

 

Wanneer we een kijkje nemen op de bouwplaats schrikken we een beetje. Het

blijkt namelijk dat de fundering nog niet af is en dat de bouwplaats eigenlijk nog

gewoon een bouwput is.. Ondanks dit beginnen we de volgende dag vol

enthousiasme en goede moed met bouwen. We scheppen en scheppen en

scheppen... Zand, cement, beton en stenen... De gang zit er goed in, zeker

wanneer we verrast worden met een elektrische betonmolen waardoor alles drie

keer zo snel gaat. Na vijf dagen en een ochtend kijkhard gewerkt te hebben, is

de fundering klaar mede door de goede en ontspannen samenwerking met de

lokale aannemer don Timo en zijn rechterhand Wilson.

 

Zaterdagmiddag is het na een bouwochtend tijd voor een welverdiend

ontspanningsmoment. We vertrekken met z’n allen en bezoeken nabijgelegen

watervallen in een prachtig natuurgebied, waar we heerlijk kunnen verkoelen.

Zondags gaan we naar een Evangelische kerk in Samaipata. Na een mooie dienst

waarbij ook wij onze zangkwaliteiten ten gehore hebben gebracht, bezoeken we

de lokale markt. De zondag staat in deze regio in het teken van de markt. Alle

boeren proberen namelijk hun producten hier op zondag te verkopen. Op deze

manier krijgen we een mooi inkijkje in de Boliviaanse cultuur. Vervolgens gaan

we de bergen in, op weg naar de Inca ruïnes. Eenmaal bovengekomen, genieten

we van een prachtige uitzicht over het fantastische Bolivia. De ruïnes waren mooi

en bijzonder om te zien, maar er ging niets boven het adembenemende uitzicht

en vergezichten die we hadden over de omgeving.

 

Na het weekend is het weer tijd om te bouwen! Deze week zijn de voornaamste

werkzaamheden metselen en cement scheppen. Het is ontzettend mooi om de

vorderingen te zien op de bouwplaats! Vanaf dinsdag gooit echter het weer roet

in het eten.. Het begint steeds meer te regenen waardoor we niet meer kunnen

metselen aangezien al het cement weer tussen de stenen wegglijdt. We stoppen

eerder met bouwen en hopen en bidden dat het weer snel weer wat beter wordt.

Wanneer we de volgende dag wakker worden, blijkt dat het alleen maar erger is

geworden. De rivier is meters gestegen en is veranderd in een woeste stroom.

Ook de geïmproviseerde brug is weggespoeld wat betekent dat we de rivier niet

meer over kunnen. We zitten opgesloten op ons eiland... Ook donderdag is er niet

veel verandering en regent het de hele dag. Vrijdag worden we wakker met het

zonnetje! De rivier is echter nog wel heel hoog waardoor we nog niet kunnen

bouwen. Wel is er nu de mogelijkheid om op ontdekkingstocht te gaan en te

onderzoeken of er een alternatieve route is naar de overkant van de rivier.

Gelukkig blijkt dit het geval te zijn wat betekent dat we de volgende dag weer

volle bak aan de slag gaan! Heerlijk om de handen weer uit de mouwen te

steken en de muren schieten dan ook de lucht in.

 

Tijdens elke bouwdag wordt er ook kinderwerk gedaan. We vertellen

Bijbelverhalen, bidden, zingen liedjes, knutselen en spelen samen met de

kinderen. De kinderen vinden het geweldig en kunnen ondanks de zware

omstandigheden waar ze in leven weer helemaal kind zijn. We sluiten het

kinderwerk af met het Kinderfeest waarbij we een soort circuit spelletjes ochtend

hebben georganiseerd voor de kinderen.

 

Gedurende de weken worden ook huisbezoeken gepland. Een aantal middagen

vertrekt een groepje naar een lokale familie om een kijkje te nemen in hun

leven. We worden allemaal heel gastvrij ontvangen en delen ervaringen en

levensverhalen met elkaar. Iedereen ervaart dit als een indrukwekkende,

bijzondere en zeer waardevolle ervaring. Ook brengen we een bezoek aan lokale

kliniek waar verpleegster Sylvia ons rondleidt in de veel te kleine kliniek. Het is

indrukwekkend om te horen dat Sylvia zich al meer dan 20 jaar vol liefde en

passie inzet voor Cuevas en alle gemeenschappen eromheen. Ze vertelt dat ze

dag en nacht klaar staat om iedereen zo goed mogelijk te helpen, en dat met de beperkte ruimte en middelen die ze heeft. Inde onderzoekskamer hangt een kaart waar alle gemeenschappen op staan diegebruik maken van de kliniek, sommige mensen moeten 10 uur lopen om erüberhaupt te komen wat helaas niet iedereen haalt... Door de nieuwe kliniek diewij nu bouwen is er straks ruimte voor 2 doktoren, een extra verpleegkundige en iemand die de administratie doet. Door de doktoren verbetert de

gezondheidszorg gigantisch waardoor er veel meer toekomst is voor lokale

mensen. Het werk zorgt dus voor een hele verandering hier in Cuevas, we weten

nu dus echt waarvoor we het doen, wij bouwen aan een gebouw dat voor grote

verandering gaat zorgen!

De tweede zondag hebben we in de ochtend een geloofswandeling waarbij we in

groepjes een route lopen met verschillende vragen. ’s Middags hebben we een

familiedag met de lokale bevolking. Na een potje voetbal, waarbij de Bolivianen

er met de volle winst vandoor gaan, wordt er gestart met onder andere

blikwerpen, spijkerpoepen, spijkerbroek hangen en spekhappen. Het is een

mooie middag waarbij we met z’n allen veel lol en plezier hebben. Na de

spelletjes hebben we een gezamenlijke kerkdienst waarbij het gaat over dienstbaarheid en dat we één familie zijn in God. Na de dienst eten we samen, waarbij we onze

specialiteiten met elkaar hebben gedeeld. De Bolivianen hebben voor ons typisch

Boliviaanse broodjes gemaakt en wij hebben voor de locals pannenkoeken

gebakken. Mooi om de prachtige middag op deze manier met elkaar af te kunnen

sluiten.

 

Op maandag is onze laatste bouwdag, waarop iedereen keihard heeft gewerkt om

toch nog zo ver mogelijk te komen. In eerste instantie hadden we natuurlijk

gehoopt verder te komen, maar gezien de omstandigheden hebben we een

prachtig eindresultaat geleverd! We kijken dankbaar en trots naar het geweldige

resultaat. Dinsdag staat in het teken van afsluiten. ’s Ochtends is het tijd voor de

overdracht van de kliniek. De kliniek wordt officieel overgedragen aan de lokale

gemeenschap. Een heel bijzonder en mooi moment waar veel mensen bij

aanwezig zijn. Opnieuw mogen we getuigen van de vriendelijke en liefdevolle

bevolking van Bolivia wanneer we bedankt worden voor onze komst en

aanwezigheid. We vervolgen de dag met het Kinderfeest waarbij een ieder intens

geniet van de tijd met elkaar. ’s Middags worden we door de eigenaresse van het resort uitgenodigd om bij haar langs te komen om een kopje koffie/thee te drinken.

Dit kunnen we natuurlijk niet afslaan en na een korte wandeling komen

we aan bij een nog mooier en luxer resort dan waar wij in verblijven. Het is een

heel gek en vreemd idee dat rijk en arm hier zo dicht bij elkaar leven; aan

de ene kant van de weg een meer dan luxe resort en aan de andere kant hebben

mensen amper genoeg eten..

 

Op woensdag breekt het moeilijke moment van afscheid nemen aan. We zijn als

groep allen geraakt door de vriendelijkheid, openheid, de liefde en de

gastvrijheid van de lokale bevolking van Cuevas. We stappen met veel mooie

herinneren in de bus richting de Santa Cruz. Hier bekijken we een gedeelte van

de stad, bezoeken we een souvenirmarkt en dineren in een restaurant met

uitzicht over het centrale plein van de stad. De volgende dag vertrekken we naar

het vliegveld en na een lange reis komen we weer aan in ons koude kikkerlandje.

 

Deze reis was echter veel meer dan het bouwen van een kliniek waarmee de

lokale bevolking zicht heeft op een betere toekomst. We leerden elkaar als

Nederlandse groep en onszelf persoonlijk op een hele intense manier kennen. We

leerden hoe het is om mensen te dienen en om hoop, geloof en liefde te delen.

We leerden dat echte schoonheid van binnen zit en naar buiten straalt. We

leerden hoe het voelt om echt te leven met de dag zonder zorgen voor morgen.

We leerden de Boliviaanse bevolking kennen en écht contact met hen te hebben.

We leerden de controle los te laten en vertrouwen op wat komt en te vertrouwen

op God.

 

Kortom: deze reis was zó de moeite waard en we zijn als groep (Bolivianen en

Hollanders) zo dankbaar dat we dit hebben mogen beleven. Graag willen we u,

ook namens de bevolking van Cuevas, hartelijk danken voor uw (financiële)

steun die u op welke manier dan ook gegeven heeft!

 

Met vriendelijke groet,

Jacob Schaap, Eelkje de Wal, Wianna Vrieswijk en Else van Dijk

World Servants Surhuisterveen-Doezum