Erediensten mei
|
Wezenzondag: Meditatie door ds. Landman Lezing: Psalm 27. 1 en 7 Johannes 14.16: “Ik laat u niet als wezen achter” “Blijf in Mij, gelijk Ik in U!” en “Dit gebied Ik u dat ge elkaar liefhebt” (Joh 15.4 en 15.17) Tekst: Johannes 14.15 – 20 |
24 mei 2020 zondagsbrief PG Doezum
Vandaag zien we in de bloemschikking een trapje dat symboliseert dat wij weer heel voorzichtig, tree voor tree, een beetje uit deze coronacrisis omhoog klimmen.
Het is een moeilijke tijd. Ook in de tijd van Mozes was dat al zo, in Exodus. Mozes krijgt een opdracht, maar durft het eigenlijk niet aan, maar hij hoeft het net als wij niet alleen te doen. God gaat ons helpen, daar kunnen we op vertrouwen. Het lichtje gaat ons voor.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Meditatie
“Zondag Weeskinderen”, zo heet deze zondag, de zondag na Hemelvaart en voor Pinksteren.
In de kerkelijke traditie is deze zondag treffend aangeduid met het woord van Jezus ‘wezen’ in het Johannes evangelie. Want hemelvaart is geweest en het wachten is op de Heilige Geest.
Het is voor de leerlingen passend, het is voor de kerkelijke traditie dus passend, maar ik denk ook voor ons in deze tijd, de tijd van onzekerheid, angst en opgelegde sociale beperkingen i.v.m .het bestrijden van het Covid-19 virus.
Wezen, weeskinderen, maar ook volwassenen die geen ouders meer hebben, zijn wezen.
Ze staan in het leven als de volgende generatie die onder ogen moet zien dat zij straks zullen heengaan, uit de tijd geraken of anders gezegd, zullen gaan hemelen. Hoe jonger een wees, hoe minder hij van de ouders heeft kunnen leren, hoe eerder hij ontworteld zou kunnen raken. Dat indringende gevoel ‘er alleen voor staan’, ‘geen beroep op de vaste grond meer kunnen doen’ dat treft wezen. Of er een relatie ligt in het gemis ‘van hoe ouder hoe minder’ zou ik niet zeggen. Zo vanzelfsprekend werkt het niet. Maar dit laat ik nu verder rusten. Een ieder die z’n/haar ouders al heeft verloren die kan voor zichzelf uitmaken hoe diep het gemis zit.
Duidelijk moge zijn, dat wie niet zoveel gemis voelt, dat dát geen aanwijzing is voor het feit dat de overleden ouder(s) niet zo veel voor hem/haar zou hebben betekend. Nee, zo eenvoudig ligt het niet.
Wat iemand heeft betekend, kun je niet afmeten aan het gevoel van gemis.
Wat iemand heeft betekend, is eerder af te leiden uit wat de uitwerking van de overledene is in het leven van het kind, van de volwassen zoon/dochter.
Dit laatste is precies het punt, waar het Jezus omgaat in deze rede aan zijn leerlingen: de uitwerking, het handelen van de leerlingen die Jezus liefhebben. We hebben er slechts enkele verzen gelezen, maar het is een uitgebreide redevoering (die Johannes vermeldt na de maaltijd). Je zou het kunnen opvatten als een afscheidsrede vanaf Johannes 13. 31 – 17.18 (inclusief het Hogepriesterlijke gebed). De zaak die Jezus In de hoofdstukken 14 -16 ter sprake brengt, draait om de vraag ‘hoe zullen de leerlingen handelen’, als ze Jezus’ leerlingen, ja vrienden willen zijn?! Tot drie keer toe stelt Jezus dit met klem aan de orde. Van de opening van de toespraak tot aan het einde van het gebed, het staat in het teken van de liefde. Zij krijgen “een nieuw gebod: blijft in de liefde!” (Joh 13.34, 15. 17 en 17.26 ‘ .. opdat de liefde in hen zal zijn en Ik in hen.’). Liefde, ja dan gaat het om de liefde die zichzelf niet spaart, maar zich geeft ten behoeve van de ander: de zichzelf wegschenkende liefde. Het leven van Jezus is daarvan HET voorbeeld. Zijn liefde mondt uit in de overlevering, kruisiging, dood en opstanding. Door Johannes getekend als een triomftocht, een gang van overwinning. Maar daarover is rond Pasen uitvoerig gepreekt.
Wezen leven in gemis van de aanwezigheid. Geen zekerheid, geen houvast om te vragen, om op terug te vallen. Je staat er nu alleen voor. Zo de leerlingen die straks leven in de ontstentenis van Jezus – althans dat denken ze; daartegen houdt Jezus zijn toespraak.
Maar het geldt ook ons, als gelovigen. Ook wij leven zonder de zichtbare, lijfelijke aanwezigheid van Jezus. Er is geen grijpbaarheid, geen vastgrijpen in ons geloofsleven. Juist nu wij dat in deze tijd zo nodig hebben.
Ik denk dat dit in deze tijd zelfs nog wordt versterkt omdat wij “op andere halve meter met elkaar moeten omgaan” – vanwege de sociale restricties om besmetting te voorkomen. Het gemis van het elkaar aanraken, het mogen samenkomen, het samen zingen het kan het gevoel van ‘verlatenheid’ versterken.
Kortom, de woorden van Jezus tegen zijn leerlingen zijn zeker voor ons van waarde.
We zullen het moeten doen met onzekerheid, met het gevoel er alleen voor te staan – zo zou je ’t kunnen voelen. Zeker is dat tal van mensen angst kennen, het virus is ongrijpbaar, je kunt er zo maar aan dood gaan, of je komt zwaar ziek uit het herstel van de IC-opname.
Jezus houdt zijn leerlingen voor dat Hij, ja zelfs Zijn (/onze) Vader in de hemel aanwezig is, ja in ons, wanneer wij leven in de liefde. Dan zijn wij in Hem/Hen en Zij in ons. Met nadruk wordt dit in het Hogepriesterlijke gebed uitgesproken (Joh 17).
We kunnen ons afvragen ‘hoe kan dat dan?’, ‘hoe werkt dat?’, ‘hoe ….?, hoe …? en wat ….?’.
Ik denk dat het veel eenvoudiger te begrijpen valt, namelijk ‘doe het!’. Breng de liefde die Jezus heeft gepredikt en voorgeleefd in praktijk en je zult ten diepste voelen, ja weten dat De Vader en dat Jezus in je werkt. Het is je leven in actie die je dit laat weten. Of beter bijbelser gezegd: de Geest van de Waarheid laat het ons weten, de Geest die ons aanspoort, die ons kracht geeft, die ons troost. Naar DIE Geest verwijst Jezus. In onze bijbel werd het Griekse woord in de NV NBG vertaald met ‘trooster’; in de NBV staat ‘pleitbezorger’. Beide vertalingen zijn juist, maar niet ten volle. Wanneer wij het Griekse woord in het Latijn vertalen, is het voller te begrijpen; dan staat er ‘advocaat’. En dat is een woord dat wij wel kennen. Want een advocaat neemt het voor je op, beurt je op, spoort je aan en troost je.
In heel die omvangrijkheid is deze Geest van de Vader en de Zoon ons nabij.
Soms is het nodig om ons aan te zeggen ‘zet ‘m op’.
Dat wil zeggen: ga niet bij de pakken neerzitten, wees actief in de liefde, kijk om je heen, er is zoveel te geven, tal van mensen hebben je nodig, juist ook in deze tijd. En wie in deze liefde gaat, deze zorg en aandacht voor de ander uitdraagt, die merkt, die voelt, ja weet diep van binnen dat God hem/haar nabij is. Dan is er geen gemis! Dan sta je er niet alleen voor; je bent geen wees.
Zo is de afscheidsrede van Jezus voor zijn leerlingen ook ons tot lering en ondersteuning.
Moge de Geest ons pakken, zodat wij het van Hem te pakken krijgen.
Dat zij de Heer tot eer en de wereld om ons heen tot zegen!
In de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest – amen.
Gebed
Heer, onze God, wij zeggen u dank. Als Vader in de Hemel zijt ge trouw en laat ge ons niet los.
Dank voor Uw Woord is ons aangereikt, uw Zoon is ons gegeven,
uw Geest van Licht en Waarheid waait over de wereld. Want het duister brengt ons niet in twijfel! Met opgeheven hoofd verwachten wij uw aanwezigheid, Want Gij zijt het die ons kracht geeft en schraagt.
Wij bidden u, dat wij daarvoor open staan.
Dat wij in vertrouwen ons geven, weg uit kramphouding, maar uitzien over de velden van uw overvloed,
Zo talrijk zijt Gij ons nabij, de wereld groeit en bloeit,
Moge die geest ons kracht geven om de angst te boven te komen,
om niet in onzekerheid te vervallen, maar in daadkracht te geraken.
Want wij leven van uw belofte, ons leven is in uw hand geborgen.
Wij dragen aan u allen die zich inzetten voor het welzijn, voor zorg van anderen;
dat zij de innerlijke erkenning zullen voelen en de dank van de verzorgenden: het is u ter eer.
Wij dragen aan u op allen die behoeftig zijn aan aandacht en zorg, die zich voelen als wezen, eenzaam,
Dat Uw geest hen drage, dat ons gebed hen opdrage.
In stilte noemen wij de namen hen die ons dierbaar zijn
In stilte zeggen wij wat een ander niet kan benoemen omdat het diep in ons hart leeft
…..
Heer verhoor ons; gezamenlijk bidden wij
“Onze Vader die in de hemelen zijt, uw Naam worde geheiligd, uw koninkrijk kome, uw wil geschiede in de hemel alzo ook op aarde; geef ons heden ons dagelijks brood, vergeef ons onze schulden gelijk ook wij vergeven ons schuldenaren en leid ons niet in verzoeking maar verlos ons van de boze. Want van u is het koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid tot in der eeuwigheid amen.”
Gemeen(d) te meeleven:
De bloemen gaan als groet van ons als gemeente naar Anneke Paauw.
|
De komende weken kunt u elke zaterdagavond om 18.00 uur kijken naar een speciale serie van Met hart en ziel (KRO-NCRV). Scriba ds. René de Reuver blikt in een aantal korte meditaties vooruit naar Pinksteren. Ook wordt er elke zondag om 10 uur een dienst uitgezonden vanuit de kerk in Franeker via omroep Friesland. |
Tot nader bericht worden er in Doezum nog geen kerkdiensten gehouden.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Voor de kinderen:
Ik Moet Weggaan Tekst & Muziek: Elly Zuiderveld-Nieman
Ik moet weggaan, Ik moet weggaan Als je dan mijn woorden leest
Ik kan echt niet blijven Weet je dat ik ben geweest
Maar ik zal een mooie brief Als je dan mijn woorden leest
In jullie harten schrijven Weet je dat ik ben geweest
Ik ben bij je, Ik ben bij je
https://youtu.be/NqC9bB9_d4E