9 mei 2021 zondagsbrief PG Doezum.

 

Diaconie: NL68 RABO 0323 7462 25 t.n.v. Diaconie PG Doezum o.v.v.:

collecte d.d. 9 mei  2021 voor hulp aan Libanon 

 

Kerk: NL50RABO03737355 96 t.n.v. Coll. v KRM, PG Doezum o.v.v. collecte kerk 9 mei 2021

 

 

 

Meditatie: Ds. Kroon, Grijpskerk 

 

 

Schriftlezing: Galaten 5:1-6 en 13,14

 

 

 

Meditatie

 

Hoe komt het toch, dat het zo lekker is, om een paar dagen vrij te

 

hebben? Waarom vinden we vakanties zo fijn? Waar komt dat

 

geluksgevoel toch vandaan, dat je soms kunt hebben als je eraan

 

denkt: wat heerlijk, vandaag hoeft er helemaal niks? Met die laatste zin heb ik eigenlijk het antwoord al gegeven.

We vinden vakantie vooral zo fijn omdat er gewoonlijk altijd zoveel van je wordt gevraagd.

Er moet zoveel. U moet zoveel, ik moet steeds zoveel. Van de

 

vroege ochtend tot de late avond staat de persoonlijke agenda vol. Ook vandaag moet er vast nog

 

wel wat huishoudelijk werk gebeuren. En je moet dingen doen voor familie en vrienden. En misschien

 

moet je van jezelf over een paar weken wel weer naar de kerk als we corona verder hebben

 

teruggedrongen. En je moet vandaag ook vast nog dingen voorbereiden voor morgen. Zelfs op

 

zondag, de rustdag, ben je nooit helemaal vrij. Maar met een vakantie lijkt het daar toch een beetje

 

op. Daarom voelt het zo aangenaam om vakantie te hebben!

 

Kan het ook zo gaan met het geloof? Is het ook fijn om van het geloof even afstand te nemen? Om er

 

een tijdje (of nog wat langer...) niks meer aan te hoeven doen? Voelt dat ook zo lekker?

 

Ook in het Westerkwartier hebben veel mensen zorgen over de kerk die krimpt. Uw kinderen, uw

 

kleinkinderen, je broer of je zus, je buurman – kijk maar om je heen, het grootste deel is afgehaakt.

 

Was het voor hen ook zo’n bevrijding, zo’n opluchting, zo’n heerlijk gevoel om de christelijke traditie

 

van zich af te zetten, vrij van God en zijn gebod? Er moest immers altijd zoveel, anders was je geen

 

goed christen. Het christelijk geloof kan voor hen een pakket strenge voorschriften en starre regels

 

zijn geweest, een knellende dwangbuis van verplichtingen. Vinden ze het ook zo fijn dat ze daarvan

 

nu voor altijd vakantie hebben? Dat dat nooit meer hoeft? Of is er toch nog een andere reden, dat ze

 

het christelijk geloof de rug hebben toegekeerd?

 

Nou, misschien wel. Het is een lastig onderwerp om over te praten, zo is mijn ervaring. Het wordt

 

heel snel emotioneel, zo merk ik bij ouders en bij kinderen. Maar door alle emoties heen hoor ik zo

 

nu en dan wel degelijk van 40ers en 50ers dat ze vooral benauwde en wettische herinneringen

 

hebben aan de manier waarop het geloof in hun jeugd functioneerde. En dat ze echt opgelucht zijn,

 

dat ze dat van zich af hebben geworpen. Er is echt een last van hun schouders afgevallen.

 

Ook in Galatië moet dat zo zijn geweest. Weet u wie daar vooral allerlei regeltjes kregen opgelegd?

 

Dat waren de heidenchristenen. De christenen die nog maar kortgeleden de stap hadden gezet naar

 

de kerk toe, de mensen uit de streek die geen joodse achtergrond hadden. Galatië was een gebied in

 

wat wij nu Turkije noemen. Paulus was daar op zijn zendingsreizen doorheen getrokken en had er

 

gemeentes gesticht. Een behoorlijk deel van die jonge gemeenteleden was niet joods. En was dus

 

ook niet opgegroeid met de voorschriften van de Tora. En nu zijn ze in verwarring. Want moeten ze

 

Meditatie: Ds. Kroon, Grijpskerk

 

Schriftlezing: Galaten 5:1-6 en 13,14

 

Diaconie:

 

Nou, misschien wel. Het is een lastig onderwerp om over te praten, zo is mijn ervaring.

Het wordt  heel snel emotioneel, zo merk ik bij ouders en bij kinderen.

Maar door alle emoties heen hoor ik zo  nu en dan wel degelijk van 40ers en 50ers dat ze vooral benauwde en

wettische herinneringen  hebben aan de manier waarop het geloof in hun jeugd functioneerde.

En dat ze echt opgelucht zijn,  dat ze dat van zich af hebben geworpen.

Er is echt een last van hun schouders afgevallen. Ook in Galatië moet dat zo zijn geweest.

Weet u wie daar vooral allerlei regeltjes kregen opgelegd?  Dat waren de heidenchristenen.

De christenen die nog maar kortgeleden de stap hadden gezet naar  de kerk toe,

de mensen uit de streek die geen joodse achtergrond hadden. Galatië was een gebied in  wat wij nu Turkije noemen.

Paulus was daar op zijn zendingsreizen doorheen getrokken en had er  gemeentes gesticht.

Een behoorlijk deel van die jonge gemeenteleden was niet joods. En was dus  ook niet opgegroeid met de

voorschriften van de Tora. En nu zijn ze in verwarring. Want moeten ze  

 

alsnog die voorschriften houden om een goede christen te zijn? Moeten ze bijvoorbeeld per se  besneden worden?

En moeten ze ook de strenge voedselwetten in acht nemen? En hoe zit het met  de regels voor de Sabbat? 

 

Maar misschien lijkt dit op het eerste gezicht een ver-van-mijn-bed verhaal.

Die oude wetten gelden  immers al lang niet meer? En toch - om het door te vertalen naar 2021 -

wat vindt u zelf eigenlijk:  wanneer is iemand een goed christen? Aan welke eisen moet die persoon voldoen?

Noem eens vier  kenmerken van een christen? Heeft u daar een mening over, kent u bepaalde voorwaarden?

Of  maakt het allemaal niks uit en mag iedereen zelf bepalen wat wel of niet hoort bij het christelijk  geloof? 

 

Best lastige vragen zijn dat! Toen in de tijd van Paulus, maar ook wel degelijk in onze tijd!

Nee, aan de  ene kant wil ik niemand een juk opleggen. En voel ik me beschaamd als het christelijk geloof voor 

jongeren vroeger vooral een kwestie was van veel moeten en weinig mogen.

En ik wil me ook geen  oordeel aanmeten over een ander. Want denk ik nou echt dat ik beter ben en het beter

weet dan die  ander? Nee toch zeker? 

 

Nee, maar aan de andere kant moeten er toch ook bepaalde regels zijn. Kan het niet allemaal vrijheid  blijheid zijn.

Want dan kunt u mij ook nergens meer op aanspreken! En kan ik ook niet aan u merken  dat u christen bent!

Er moeten bepaalde regels zijn, waaraan je een christen kunt herkennen! Maar wat moeten we nou?

Wel regels of toch maar geen regels? Volgens mij wijst Paulus ons in dit  belangrijke Bijbelgedeelte de goede weg.

Paulus leert ons in deze Bevrijdingsweek, na 4 en 5 mei,  hoe we aan de ene kant vrij kunnen zijn en ons vrij kunnen

voelen en elkaar ook vrij kunnen laten.  Maar aan de andere kant niet vervallen in vrijblijvendheid en onverschilligheid en slappe tolerantie  en bandeloosheid. 

 

Wat is die weg dan precies? Waar vindt Paulus de  oplossing voor dit lastige probleem? Daarvoor komt  hij uit bij

de allerdiepste kern van zijn leven.  Namelijk zijn band met Jezus Christus. Dat is het  fundament van zijn leven,

het rustpunt van zijn hart.  Het is de ultieme waarheid in dit bestaan dat vaak  twijfelachtig en onbetrouwbaar is.

Jezus en  zijn liefde. Er is Iemand in deze wereld gekomen,  Jezus van Nazareth. En Hij roept ook mij bij mijn naam, 

Hij kent me, Hij geeft om me. En het raakt Hem dat ik  soms verdwaal of domme dingen zeg.

En mijn zorgen  zijn zijn zorgen, en mijn oprechte vreugde is zijn oprechte vreugde. Mijn band met Jezus Christus,

uw  band met Jezus Christus – daar moet het mee beginnen en daar moet het ook mee eindigen voor  een christen.

Wat er ook gebeurt of verandert of wisselt in uw leven of in Doezum of in de wereld; en  wie of wat me ook pijn doet

of teleurstelt of veroordeelt; en wat ik ook kies en wat ik ook  onderneem - ik ben het eigendom van mijn Heer,

en niets kan daar tussen komen. De band met Jezus Christus en met zijn liefde, dat is dus de kern, het uitgangspunt,

de basis. En als je die kern voorop stelt, zo schrijft Paulus, dan komen de dingen in het juiste licht te staan.

De  wetten, de regeltjes waarmee bepaalde groepen in de gemeente van Galatië elkaar de maat  probeerden te nemen,

die zijn dan niet meer zo belangrijk. Maar ook de trending topics van 2021, de  vloggers waar iedereen altijd zo graag

achteraan hobbelt, en de successen die je moet behalen om  mee te tellen, om aanzien en status te krijgen –

daar hoef je je niet door te laten overheersen. Nee,  je bent vrij, Jezus heeft je daarvan vrijgemaakt.

Jezus is immers de belangrijkste in je leven. Zijn liefde  voor jou is je laatste waarheid, je houvast,

het rustpunt in je hart.  

 

En als ik dat echt tot me door laat dringen, dan besef ik het als vanzelf: ik ben vrij, ook van het  oordeel dat anderen

soms misschien over mij hebben. Vrij van alles waar iedereen om me heen  steeds maar weer achteraan holt.

Vrij van al die onzichtbare regeltjes die in ons zogenaamd vrije  Nederland stiekem toch nog wel degelijk gelden.

Ja, vrij zelfs van de macht van de dood, die heeft  niet meer het laatste woord over mijn leven. Want dat heeft Jezus.

Zijn liefde is het laatste woord in  mijn leven. In deze dagen na 5 mei is het goed om daarbij stil te staan,

dat wij een heel grote en 

 

sterke Bevrijder hebben, namelijk onze Heer en Heiland Jezus Christus. Schuilend bij Hem zijn we vrij, 

verder eigenlijk van niets en niemand meer afhankelijk. Alleen nog maar van Hem, die alles heeft  volbracht.

En zou dat niet zijn weerslag moeten krijgen op hoe we verder onze levens inkleden? Zou  de liefde van diezelfde

Jezus Christus niet het enige voorschrift moeten zijn dat nog telt, ook in onze  onderlinge verhoudingen? Nee,

Jezus geeft ons geen spoorboekje. Het leven met Hem is geen  strakke marsroute over een rechte baan,

van halte naar halte, geen dienstregeling van de NS op je  smartphone, 9292 OV. Nee,

Hij geeft ons zijn vriendschap en steun en barmhartigheid.

En precies dat  is het kompas waarmee we ook in Doezum de goede weg moeten kunnen vinden. Zeker,

ook mijn  eigen ervaring is dat het dan heus nog niet altijd meteen glashelder is, wat ik moet doen.

Ik worstel  best wel eens met lastige kwesties. Maar – eerlijk gezegd weet ik het vaak ook wel!

Er zijn heel veel  dingen in mijn leven waarop ik de liefde van Jezus eenvoudig kan toepassen.

En het ligt vervolgens  aan mijzelf of ik dat wil of niet. En ik weet zeker, dat het voor u niet anders is! 

 

Sta zo in de vrijheid die Christus geeft. Laat je leiden door de band met Hem, die jou kocht met zijn  liefde.

Beste lezers, wat een opluchting kan dat geven, en wat een rust, en wat een vakantiegevoel! 

Want het is met die spanning tussen regels en vrijheid precies zoals ds. Jan Koopmans schreef in de 

Tweede Wereldoorlog. Hij schreef: vrijheid wil niet zeggen: eigen heer en meester zijn, eigen baas zijn. 

 

Nee, vrijheid betekent dat je overgaat van een slechte baas naar een goede baas.

Want de duivel en zijn verlokkingen in deze wereld, dat zijn slechte bazen; 

 

Maar Jezus is een goede meester. 

 

En wie zich door die liefdevolle Jezus laat leiden, is niet iemand die alles doet wat hij maar kan doen, 

maar het enige doet wat hij moet doen.  

 

Gebed  

 

Trouwe God, Vader in de hemel, het is 9 mei 2021, de afgelopen dagen wapperden er vlaggen in  onze dorpen.

Overal in het land werd gevierd dat we in een vrij land kunnen leven. Maar –

tegelijkertijd roept die vrijheid vragen op. Hebben wij hier in Doezum onze vrijheid de  afgelopen week goed gebruikt?

Hebben we goede keuzes gemaakt en goede dingen gezegd en  gedaan? 

 

En hebben we elkaar misschien teveel vrij gelaten of juist misschien te weinig vrijheid gegund?

Lastige vragen zijn dat. Maar als we heel eerlijk zijn, dan kunnen we niet anders dan toegeven dat wij  het er echt

niet altijd zo goed van af afbrengen met onze vrijheid. Dat we teveel vrijheid voor onszelf  opeisten of misschien

zelfs vrij van u en van uw liefde wilden zijn, om onze eigen gang te kunnen  gaan

Vergeef het ons, en ontferm U over alle mensen, dichtbij en veraf, die door de fouten van  anderen op

deze manier in moeilijkheden zijn gekomen. Afgelopen woensdag was het 5 mei, 

Bevrijdingsdag, de vlag hing te wapperen aan de toren van de kerken in het Westerkwartier maar die 

vrijheid is er niet zomaar gekomen, ook daar stonden we deze week bij stil. 

 

Er zijn grote offers gebracht door anderen, waar wij nu nog steeds dankbaar voor zijn en we bidden 

U: help ons, dat we ons steeds weer heel serieus afvragen hoe kunnen we trouw blijven aan de 

goede idealen en principes van hen die ons zijn voorgegaan, hoe kunnen we hun kostbare erfenis  bewaren en

doorgeven en waartegen zouden wij in verzet moeten komen, omdat het haaks staat op  wat onze

Heer Jezus ons leert en heeft laten zien. 

 

Help ons om juist in deze dingen het rechte spoor te houden, ook in onze onderlinge verhoudingen.

Help ons om uw Zoon Jezus bij alle dingen voor ogen te houden, dat zijn steun en nabijheid in het 

bijzonder troost geeft aan hen die het zwaar hebben.

Hij is immers onze sterke Here en onze  liefdevolle Heiland, AMEN 

 

Lied: NLB 823 https://www.youtube.com/watch?v=16g1IKOOI0k

 

Uit de gemeente 

 

De bloemen gaan met een hartelijke groet van ons allen naar Geert Berends,

die wordt  verpleegd in De Mantel te Zuidhorn.  

 

Ziekenhuisopname: de heer J. van der Veen, Provincialeweg 117 

 

Mevr. S. Hazenberg – van der Leest kamer 217   1^e verdieping Ny Smellinghe, Drachten 

 

 

 

Zondag 16 mei is er weer een onlinedienst. 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------