Erediensten november
Nieuws van de commissie Erediensten: (zie ook bij kopje ``Nieuws``.)
Door de commissie Erediensten in Doezum worden vieringen verzorgd in de Vituskerk. Iedere 14 dagen organiseren ze een viering.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Rooster vieringen:
Datum tijd voorganger collecte
Zondag 17 november is er om 9.30 uur dienst.
Dhr. A.W. Hoekstra hoopt dan voor te gaan. Surhuisterveen.
1. Diaconie
2. Kerk
Zondag 24 november 2024 is er om 9.30 uur dienst. Da. P. Israël hoopt dan voor te gaan. Grootegast
Laatste zondag kerkelijk jaar. Koffie na de dienst
1. Diaconie
2. Kerk
Laatste zondag kerkelijk jaar.
In de dienst op zondag 24 november om 09.30 uur staat de herdenking van de
overledenen uit onze gemeente van het afgelopen kerkelijk jaar centraal.
Samen met familie en gemeenteleden herdenken we hen. In deze dienst gaat
da. P. Israël uit Grootegast voor. De familie krijgt van de kerkenraad een uitnodiging,
de gemeenteleden worden bij dezen ook van harte uitgenodigd deze dienst bij te wonen.
Namens de kerkenraad,
Bert Oldewarris, scriba
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Tip: Kunt u de dienst niet bijwonen, de dienst worden nog steeds uitgezonden via kerkdienstgemist.nl
De diensten kunnen op een later tijdstip worden terug gezien.
Collecte is in de schalen bij de deur
U kunt uw bijdrage ook overmaken op het rekeningnummer van de
Diaconie Doezum:
NL68 RABO 0323746225 onder vermelding van het doel waarvoor u geeft + de datum
en / of
Kerk:
NL 50 RABO 0373735596 t.n.v. CvK PG Doezum o. v. v. collecte d.d.
De andere zondagen ontvangt u een zondagsbrief met een meditatie; zie verderop.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Zondag 10 november 2024 PG DOEZUM
Meditatie: ds. W.J. van Dijk
Schriftlezing: Lukas 12 : 22 – 34
Lukas 17 : 11 - 19
Meditatie:
Dankjewel zeg. Dankjewel. Wat fijn. Ja, hartelijk dank.
Het gebeurt vrij regelmatig dat wij zoiets horen zeggen.
Dankjewel voor dit prachtige kado. Dankjewel voor je geweldige hulp.
Dankjewel voor je bijzondere liefde.
En bij de situaties waarin deze woorden worden gesproken, daarbij kunnen we ons van alles voorstellen.
Want, het kan gaan om een verjaardag. Het kan gaan om een stuk mantelzorg.
Het kan gaan om vriendschap. En ga zo maar door.
Ja, als mensen ... kennen en herkennen wij allemaal die gevoelens en uitingen van
dankbaarheid in allerlei relaties en situaties.
Dankjewel. Misschien heb je het vandaag tegen een ander nog wel oprecht gezegd.
En wie was dat dan? Nou, meestal is het niet zomaar iemand. Nee, vaak gaat het toch wel
om een bekende. Denk b.v. aan bekenden in gezinnen en families, aan collega’s in bedrijven,
zorginstellingen, scholen, allerlei clubs en ga zo maar door. Maar, als we dat vandaag - even -
zo vlot achter elkaar benoemen, dan moeten we ons tegelijk realiseren, dat het hier gaat om
uitingen van mensen naar elkaar toe. Van de één naar de ander. Dus van mens tot mens.
En dat, al hoe waardevol deze uitingen ook zijn, dat het wel allemaal uitlatingen zijn op
het inter-menselijke vlak. Oftewel, het gaat bij de genoemde dingen om uitlatingen op zeg
maar horizontaal niveau en niet op verticaal niveau. En schakel dan gelijk maar heel snel
door. Want, waarom staan we op deze zondag stil bij de dankbaarheid?
Dat is toch vooral om onze dankbaarheid voor het leven om die ook verticaal te uiten. Ja, het
gaat bovenal om de dank naar de Here God toe.
Dankbaarheid, voor de rijkdom van een land waar het goed leven is, dankbaarheid voor
de overvloed die God de Heer opnieuw wilde schenken in het voorbije seizoen van zaaien,
ontkiemen, groeien, bloeien, rijpen en oogsten. Als een geweldig stuk zegen uit Zijn
machtige hand. Echter, we kennen ook allemaal mensen die zeggen: ja, mooi hoor, die zegen
van God, maar als er niet keihard gewerkt zou worden, dan werd er ook niet gezaaid en
geoogst. Dan bleven de landerijen braak liggen. Dan werd er geen brood gebakken. Dan
konden we fluiten naar boter, kaas en eieren. En ja, het leven is geen spelletje toch?
Oftewel: de handen moeten wel uit de mouwen he.
Maar, Wie is het dan die de kracht en de wijsheid geeft om onze handen en om
gereedschap en apparatuur, om dat allemaal goed en vakbekwaam te gebruiken?
Wie geeft ons ons verstand en Wie schenkt ons inzicht? Wie is de Bron van de
schepping? En Wie geeft alles wat nodig is, om met die schepping juist en goed om te gaan?
Dat is toch de Here God Almachtig. En zonder Hem zal het absoluut niet gaan.
En als wij in ons leven en werken, niet vast willen lopen in het steeds sterker wordende
horizontale en aards gerichte denken van deze tijd ... dan moeten we dus weer echt
beseffen, dat het in ons leven om méér gaat dan dank voor gewas en arbeid alleen, om meer
dan natuur en cultuur, om meer dan armoe en rijkdom. Om meer dan wat voor ogen is.
En dat wij bij het uiten van onze dank naar God toe, Hem mogen danken voor het: leven. En
voor het feit dat God Zelf de Bron is van dat leven.
En als wij dat doen, dan mogen we gaan ervaren hoe waar het is, wat de HERE JEZUS
CHRISTUS zegt als de machtige ZOON VAN GOD: maak je daarom geen zorgen voor de dag
van morgen. Richt je hart op God en leef met Zijn zegen.
Maar ja, lukt het ... om de zorgen en misschien ook wel de angsten, die het moderne
wereldse denken met zich mee kan brengen, om die zorgen en angsten te laten voor wat ze
zijn? En om dan onbekommerd als de prachtige lelies op het veld en vrij als de vogels in de
lucht, je leven te leven. Nou, dat valt nog niet mee.
Tenminste niet altijd. En dat geldt niet alleen de mensen van nu, nee, vroeger vond men dat
ook al wel lastig. En de Bijbel geeft daarvan heel wat voorbeelden.
Want een Abraham b.v. leeft uit geloof en onder de zegen van God. Maar als het hem
en zijn vrouw wat te lang duurt ... voordat Gods beloften werkelijkheid worden, dan gaan
ook zij denken op een wereldse wijze. En proberen ze de HERE GOD een handje te helpen op
hun eigen manier. En de gevolgen daarvan zijn niet te overzien.
En neem ook een man als Mozes. Als hij werelds gaat denken en de leiding van de
HERE GOD even uit het oog verliest, dan mag hij hier op aarde het beloofde land niet meer
binnengaan.
En zegt Paulus daarom niet, in het NT, in zijn brief aan de Galaten: Want wie op (de akker
van) zijn vlees zaait, zal uit zijn vlees verderf oogsten, maar wie op (de akker van) de Geest
zaait, zal uit de Geest eeuwig leven oogsten. En deze waarschuwing mag je ook ter harte
nemen als het gaat om de zorgelijke zaken die de HERE JEZUS CHRISTUS noemt.
Want, daarbij loert ook telkens weer het gevaar ... dat wij gaan leven om te werken. En
dat wij niet langer werken om te leven. En dat de zorgen om wereldse dingen, dat die ons
vertrouwen op God gaan verstikken - net als de dorens en de distels in de bekende gelijkenis
van de Here Jezus en onze dankbaarheid langzaam maar zeker verdwijnt.
En vaak - zo radicaal ook - dat we geen oog en geen oor meer hebben voor de
goedheid en de stem van de HERE GOD. En dat je dan jammer genoeg ook in de kerk
waarneemt, hoe mensen wérelds bezig zijn met de dingen van het leven. En dat men nog
wel dankjewel kan zeggen tegen elkaar, maar amper nog tegen de HERE GOD.
En dat gegeven brengt ons nu bij dat andere gedeelte uit het Lucasevangelie. Bij die
evangeliewoorden die ons vertellen over die 10 melaatse mannen die komen bij de HJ.
En je kunt je afvragen wat voor personen dat zijn. Nou, het zijn natuurlijk mensen zoals ieder
ander. En waarschijnlijk zijn 9 van hen Joden. En bevindt zich in dat Joodse gezelschap 1 Samaritaan.
Wat op zich wel wonderlijk is, omdat Joden in die dagen in principe niet omgaan met
Samaritanen. Maar het verschil in afkomst is bij deze mannen weggevallen, omdat zij één
zijn geworden door hun ziek zijn. En hun ziekte - die melaatsheid - die maakt, dat zij niet
meer mogen omgaan met andere mensen. En ze zijn dus aangewezen op elkaar. Een
afhankelijkheid van elkaar zou je kunnen zeggen helemaal in het horizontale vlak van de ene
mens die de andere mens tot hand en tot voet is. En dat kan dus ook he. Dat het er zo voor staat.
Een leven vol tegenslag. Maar zie, dan horen zij op de één of andere manier van Jezus. En van de genezing en
de bevrijding die Hij kan geven. Bevrijding dus ook van de zorgen in en om hun alledaagse en
zo trieste bestaan. En ze zoeken Hem op en roepen Hem aan.
Met de hoop en de verwachting dat JEZUS CHRISTUS ook hun leven weer heel en vrij zal
maken. En zie, als ze dan doen wat de Here Jezus zegt, dus - als ze in geloof Zijn woorden
gehoorzamen, dan worden zij gereinigd en dus genezen ook ... tijdens het gaan op de weg
die zij moeten gaan. En alle 10 zijn ze daarvoor natuurlijk hartstikke dankbaar. En ze uiten
dat ook naar elkaar toe. Maar, er is er maar één, één die zich omdraait en die terugkeert
naar de HERE JEZUS CHRISTUS. Om zijn dankbaarheid niet alleen te uiten, op laten we
zeggen, het intermenselijke vlak. Maar ook in verticale richting naar God toe. Naar God Zelf
toe. Vaak lees je daar overheen, maar het staat er wel degelijk.
Want als de Samaritaan als enige van de 10 genezen mannen terugkomt bij Jezus, dan
spreekt onze Heer daarover Zijn verwondering uit. Als alle 10 genezen zijn, waarom komt
dan alleen deze niet-Jood terug om God te danken. Wilde niemand anders terugkomen om
aan God eer te bewijzen dan alleen deze vreemdeling? En daar staat het: de Samaritaan
komt terug om de Here Jezus te bedanken en wat zegt Jezus dan? Wilde niemand anders
terugkomen om Gód eer te bewijzen?
Dus de Here Jezus trekt de dank van deze man helemaal in het verticale en maakt ook
duidelijk Wie Hij Zelf is: onze Schepper en Verlosser.
En in de Here Jezus ... mogen ... ook wij ... in heel ons leven, onze eer en dank dus
geven aan God Zelf, en telkens weer zeggen: Dank U wel, dank voor Uw trouw en genade
door heel het leven heen.
GEBED
Vader in de hemel.
Vader van onze Heer Jezus Christus, U bent Schepper en Verlosser.
En zondag aan zondag, mogen wij dat vieren en gedenken.
Op deze zondag heel duidelijk in het kader van de dankbaarheid.
En daarbij denken we aan de dank, voor Uw zegen aangaande gewas en arbeid.
Want, U geeft hier op aarde ... kracht en wijsheid om te leven en te werken op een zodanige
manier, dat het leven vruchtbaar wordt en vruchten oplevert. Vruchten voor ons dagelijks
bestaan. Ons bestaan in een land, waar het voor de meeste mensen nog altijd heel goed is
om te leven. En ook daarvoor willen wij U danken.
Maar tegelijk willen we ook bidden om de rijke oogst die U schenkt in natuur en cultuur, op
materieel en financieel gebied, om de opbrengst van die oogst ook te delen met anderen.
Mensen van ver en van nabij.
En om zo ook dankbare getuigen te zijn van Uw evangelie in Jezus Christus Uw Zoon.
Uw Zoon in Wie wij U Zelf mogen herkennen. Als een God Die goed is en Die geeft.
Als de enige God, Die genadig is en trouw. Heer, laat ons zo met Uw Woord en door Uw
Geest, deze nieuwe week weer ingaan. Als dankbare mensen. Als licht en zout voor de
wereld. Als zégen voor de wereld. In Jezus' Naam, amen.
Collectedoel hele maand november 2024 PG Doezum
1.
Diakonie- Werelddiakonaat
Myanmar - Jonge mensen verbeteren hun landbouwproductie
In het door conflicten geteisterde Myanmar helpt Kerk in Actie kwetsbare groepen om in
hun levensonderhoud te voorzien. In tien dorpen verwerken jongeren tussen de 18 en 35 jaar
landbouwgewassen tot consumentenproducten. Ze verbouwen bijvoorbeeld pinda’s om tot
olie te verwerken, of drogen gember om te verkopen. Hierdoor groeit hun inkomen en
kunnen zij een zelfstandig bestaan opbouwen. Kerk in Actie ondersteunt deze jongeren met
trainingen en kleinschalige leningen. Meer lezen: www.kerkinactie.nl/landbouwmyanmar
Rekeningnummer NL68 RABO 0323 7462 25 t.n.v. Diaconie Prot. Gemeente Doezum o.v.v.
collecte maand november 2024
2.
KERK. U kunt uw bijdrage overmaken op rekeningnummer :
NL50 RABO 0373 7355 96 t.n.v. CvK Protestantse Gemeente Doezum o.v.v.: collecte Kerk november 2024.
Volgende zondag 17 november is er dienst om 9.30 uur.
In deze dienst hoopt dhr. Hoekstra uit Surhuisterveen voor te gaan.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Woensdag 6 november 2024. PG DOEZUM DANKDAG
Meditatie: da Jacolien de Lange, Garijp.
Schriftlezing: Deuteronomium 16 : 9, 13 en 16
Marcus 4 : 26 – 29
Lucas 12 : 15 - 21
Meditatie: open of gesloten handen?
Gemeente van onze HEER, Jezus Christus.
Tijdens onze vakantie in het Duitse Sauerland, afgelopen
september/oktober, hebben wij heel wat kerken bezichtigd.
Misschien een tikje vak-deformatie, maar vooral ook: omdat ik/wij zo
intens kunnen genieten van de sfeer die er in veel kerken hangt. Iets
van heiligheid, van eerbied. Van, zoals een dichter het eens
verwoordde: “de gebeden van het voorgeslacht, die zwevend ons
schikking gemaakt door omringen”. Ook wij nuchtere Friezen en gereformeerde
protestanten, die steeds weer roepen dat de kerk ‘ook maar een gebouw’ is, voelen dat aan.
Je verstilt, je zintuigen worden gescherpt om zich te richten op datgene, Diegene, die
ongrijpbaar, onnoembaar aanwezig is. Die altijd wacht, om jou te ontmoeten, als je bij Hem
over de drempel stapt...
Veel Rooms Katholieke kerken in het Sauerland stralen de sporen van het rijke Roomse
leven nog uit – naast de sporen van onderhoudsvraagstukken of zelfs verval. Protestantse
kerken zijn vaak veel soberder – al geven gebrandschilderde ramen vaak een bijna mystieke
sfeer. Maar in bijna alle kerken waar wij in de laatste dagen van september en de eerste
dagen van oktober binnenstapten, was er één kleurig focus-punt, voor in de kerk te vinden.
Een tafel vol met vruchten van het land. Graan, maar ook rustiek gebakken brood.
Kolen, bieten, wortelen, pompoenen, mais, bonen... allerlei soorten groente. Appels, peren,
bessen en ander fruit gaven kleur aan het geheel. Noten en hier en daar ook eetbare
paddenstoelen – de vruchten uit de bossen. Kleurige zonnebloemen en andere veldbloemen,
die het geheel opsierden. En op de zondag morgen óók een appeltaart, die ná de dienst
werd aangesneden bij de koffie, en ovenschotels die later zouden worden uitgedeeld:
Erntedankfest, oogstdankfeest valt in Duitsland namelijk op de eerste zondag van oktober.
En de naam van die zondag, die triggerde bij mij iets. Oogst-dank-FEEST. Op veel
plaatsen was het inderdaad een feestelijke gemeente-zondag. Later zag ik, dat er zelfs
plekken zijn waar op deze zondag oogst-feesten, inclusief optochten en dorpsmaaltijden
worden gehouden. Het zette mij voor de vraag: Hoe feestelijk is onze Dankdag-voor-gewas-
en-arbeid eigenlijk?
Als ik de Bijbel open sla, dan kom ik in Deuteronomium 16 een heel duidelijk gebod
tegen om de dankbaarheid van de oogst te vieren, voor God en in het midden van de
gemeenschap. Niet alleen een beetje opbrengst brengen om uit te delen, maar echt: feestvieren,
je verheugen voor God.
In het oude Israël – en nog steeds in het huidige Jodendom – gebeurt dat zelfs twee
keer: Bij het feest van de eerste vruchten, Sjavoeot. Dat is het wekenfeest, 50 dagen ná
Pesach. Bij het begin van de eerste oogst, de gerste-oogst, wordt al gedankt voor de
opbrengst van het jaar [ waarvan het grootste deel van de oogst nog op het veld, in de
boomgaarden of in de kassen staat te rijpen.]
Dankfeest dus, nog vóór je weet of je oogst mee- of tegen zal vallen.
Dat is eigenlijk heel bijzonder: want je dankt in een heel onzekere situatie. Dit is dus een
oefening in dankbaarheid-in-vertrouwen. Dankbaarheid bij voorbaat, waarbij je de eerste
oogst – heel vaak lang naar uitgekeken na een winter waarin de voorraad steeds krapper
wordt – die eerste oogst wordt als dankbaarheid-bij-voorbaat aan God geschonken, om er
samen in dankbaarheid feest over te vieren. Want de tijd van oogsten is gekomen...
Hoe zou het zijn, als wij dat óók wat meer zouden doen? Niet éérst afwachten hoeveel
we nu ècht overhouden van wat we gaan verdienen, en dan berekenen wat we kunnen
wegschenken in dienst van God. Niet éérst de oogst binnenhalen, en dán pas een actie voor
de voedselbank. Maar bij voorbaat al, zodra het eerste inkomen er is, zodra de eerste oogst
er is, zodra we de eerste zegeningen zien waarmee de HEER ons zegent...
Om dan al te danken en te delen – voor wat ontvangen is én voor wat nog komen gaat?
Maar het blíjft niet bij dit eerste dank-feest, het feest-bij-voorbaat.
Als in Israël de volledige oogst was binnengehaald, volgde het grote dank-feest. Op het
Loofhuttenfeest wordt – naast het bewust stilstaan bij de tocht in de woestijn, en het leren
leven onder een open hemel in directe verbondenheid met God – óók de dank gebracht voor
de volledige oogst. En van de opbrengst werd toen de tempel er nog was dan opnieuw een
dank-offer gebracht. In onze tijd wordt rond Loofhuttenfeest uit dankbaarheid vaak veel
gedeeld, weggeschonken.
Danken dus – vóóraf, in de verwachting van de zegen die je zult ontvangen, en
áchteraf, als je de zegen hèbt ontvangen. Maar zelfs, zoals de profeet Habakuk het zegt “al
zal de vijgenboom niet bloeien, de wijnstok niet dragen, de oogst van de olijfboom
tegenvallen en de akker geen voedsel geven, al zou al het vee uit de stal verdwenen zijn...
dan nòg zal ik de Heer dank zeggen.
Danken: niet alleen voor álles wat je ontvangen hebt, maar zélfs ook in je tekort.
Omdat de Heer je, zelfs ook dan, gezegend heeft...
Als wij op deze dankdag samen komen, om de HEER onze dank te brengen: doen wij
dat dan nádat we eerst hebben gekeken of dit jaar ons voldoende heeft opgeleverd? Of
komen we ook, als het jaar krap is? En dan niet om ‘een beetje extra te vragen’, maar om
écht voluit dank te zeggen? Om voor Gods aangezicht vrolijk te zijn, om te genieten van Zijn
goedheid – én om te delen van al wat Hij ons schenkt?
We hebben vandaag óók twee stukken gelezen uit het Nieuwe Testament. Ik ga daar
vandaag niet héél diep op in. Beide bijbelgedeeltes horen eigenlijk thuis in een preek waarin
de vraag centraal staat: Hoe verwacht jij, en hoe wacht jij op, Gods Koninkrijk? Daarbij hoort
ook de vraag, die wél bij dankdag hoort. Hoe lééf jij op deze aarde?
De beide bijbelgedeeltes spreken over hoe een boer zaait, wacht op de oogst, en
vervolgens de oogst binnenhaalt en daar mee om gaat.
Iedereen die ooit zaad gezaaid heeft, voor een bloem of in de moestuin, wéét dat het
niet gaat werken als je steeds de kluitjes aarde optilt om naar het zaad te kijken, of het al
groeit. En proberen het plantje omhóóg te trekken zodra het groeit, heeft ook niet het
gewenste resultaat. Als boer weet je, dat je elk voorjaar moet afwachten wat de oogst in het
najaar zal brengen.
Maar dat geldt eigenlijk voor ieder van ons: wij zaaien in ons leven op allerlei manieren. In
onze opleiding, in ons werk. Maar ook in ons gezin, in de vereniging waar we bij betrokken
zijn. En ja, óók in de kerk. Wij zaaien – in economische zin in de hoop op inkomen dat
voldoende is voor levensonderhoud. Wij zaaien – in sociale zin in de hoop op het versterken
van onderlinge relaties. Wij zaaien in geloof – in de hoop dat de Heer vrucht zal laten
groeien. In onszelf de vrucht van de Geest. En in deze wereld de vruchten van Zijn Koninkrijk.
Wij zaaien in hoop – Bijbelse hoop: de zekerheid van de dingen die wij verwachten,
maar nog niet zien. Zaaien vraagt dat je iets kostbaars uit handen geeft, in het geloof dat er
iets goeds uit voortkomt. Dat maakt zaaien kwetsbaar, onzeker. Maar wij zaaien... in Bijbelse
Hoop. Want in en door alles heen is er tóch zekerheid, omdat God er garant voor staat. Zo
kan een dankbaar-verwachtende houding ontstaan.
En dan? Als er oogst is, op de velden? Als het ons voorspoedig gaat op ons werk, met
ons inkomen, in ons bedrijf? Als we zien dat onze inspanning zorgt voor bloei binnen een
vereniging? Als we dankbaar mogen constateren: De Heer werkt zegenrijk met Zijn Geest,
óók binnen onze kerkgemeenschap, ook in míjn leven? Hoe gaan we dán om met de oogst?
Kunnen we dan die dankbaar-verwachtende houding vasthouden, door opníeuw te zaaien?
Door te delen van wat ons geschonken is – met gulle hand?
Of maken wij de fout van de rijke boer uit Lucas 12: Opslaan en oppotten, zo veel mogelijk
voor mezelf houden, want ik wil zekerheden inbouwen tegen de onzekere toekomst?
Want de toekomst ís onzeker, ook nu, anno 2024. Er is véél onzekerheid in de wereld,
veel dreigende conflicten, veel zorgen om klimaat. Van het nieuws in de krant, op het
journaal of via welke weg het ook bij u of jou binnenkomt wordt je niet bepaald
gestimuleerd tot dankbaarheid.
Maar vanuit de angst levend, raken wij alleen maar verkrampt. Als het ritme van de
feesten die in Deut. 16 beschreven staan, ons íets leert, is het dat wel. Leer je angsten aan
de kant te leggen. Leef vanuit de bevrijding van de Heer. Ga op weg, in het vertrouwen dat
Hij je inspanningen zegenen wil. En wees dankbaar, deel dankbaar, van alles wat Hij schenkt.
Vier zó het leven – én deel het leven uit. Want dán verspreiden wij dankbaarheid, licht,
hoop. Laten wij zó dankbaar delen, totdat Gods rijk hier is! AMEN
GEBED
Op deze dankdag staan wij voor U, HEER
met volle handen want U heeft ons rijkelijk gezegend met de opbrengst van
de vruchten van het veld, met de opbrengst van melk, vlees en vis,
met de opbrengst uit boomgaarden en kassen.
U heeft ons rijkelijk gezegend in het werk van onze handen die mochten bouwen aan huizen
en andere panden, die mochten schoonmaken en voedsel klaarmaken.
U heeft ons rijkelijk gezegend in het werk van ons brein, als wij beleid maakten, werkproces-
sen aanstuurden, kantoorwerk deden.
Heer, U heeft ons rijkelijk gezegend met al die verschillende manieren waarop wij een
inkomen konden verdienen om brood op de tafel te zetten.
Heer, wij zeggen U dank, dat U het bent, die de groei schenkt, dat U het bent, die de
opbrengst schenkt en wij bidden U:
help ons toch, dat wij afleren om de dingen naar onze hand te zetten, dat wij afleren om op
te potten en af te schermen. Maar leer ons daarentegen te delen van al, wat U ons genadig
schenkt.
Heer, ook in ons land zijn er mensen die tekort hebben, te weinig inkomen om hun gezin
gezond te laten leven, te weinig warmte en liefde om hen heen, om te kunnen bloeien
te weinig kansen, om de door U geschonken gaven in te zetten, te weinig gezondheid, om
zich voluit te kunnen ontplooien, te weinig energie, om zelfs maar het gewone leven te
leven...
Heer, wij bidden U: wilt U toch voorzien in wat tekort schiet, en wil óns leren om om te zien
naar onze naasten en dankbaar te delen, ruimhartig te delen, van de overvloed die U ons
schenkt.
Heer, in deze wereld is er zó veel aan de hand dat ‘dankdag’ soms bijna wrang klinkt.
In het licht van natuurrampen, in het licht van geweld en oorlog, als wij zien naar de
armoede, de honger, de ziekten die hun tol eisen...
Heer, wij heffen onze onmacht op tot U, en bidden: laat toch Uw rijk komen,
laat de dag toch komen dat álles goed zal zijn, als nieuw...
Heer, hoe wonderlijk dat wij zo vaak juist op díe plaatsen, waar wij het niet verwachten
toch dankbaarheid ontmoeten.... Geef dat wij daardoor leren om dankbaar te leven
Heer, hoor ons bidden in de stilte.....
en neem al ons bidden op in de woorden, die Uw Zoon ons leerde bidden:
ONZE VADER.....
Collectedoel maand oktober 2024 PG Doezum
1. Diakonie - Werelddiakonaat
Myanmar - Jonge mensen verbeteren hun landbouwproductie
In het door conflicten geteisterde Myanmar helpt Kerk in Actie kwetsbare groepen om
in hun levensonderhoud te voorzien. In tien dorpen verwerken jongeren tussen de 18 en 35
jaar landbouwgewassen tot consumentenproducten. Ze verbouwen bijvoorbeeld
pinda’s om tot olie te verwerken, of drogen gember om te verkopen. Hierdoor groeit hun inkomen en
kunnen zij een zelfstandig bestaan opbouwen. Kerk in Actie ondersteunt deze jongeren met trainingen
en kleinschalige leningen.
Meer lezen: www.kerkinactie.nl/landbouwmyanmar
Rekeningnummer NL68 RABO 0323 7462 25 t.n.v. Diaconie Prot. Gemeente Doezum o.v.v.
collecte maand november 2024
2. KERK U kunt uw bijdrage overmaken op rekeningnummer NL50 RABO 0373 7355 96
t.n.v. CvK Protestantse Gemeente Doezum o.v.v.: collecte Kerk november 2024.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Iedere week komt er een nieuwsbrief van de Protestantse Kerk Nederland. Hierin staan suggesties voor bv. een viering, een lied of gedicht.
Wilt u zich abonneren op deze brief? Dat kan via de onderstaande link:
https://protestantsekerk.us16.listmanage.com/subscribe?u=a3d73a0b8621c1d83e249f295&id=5bd4aa1ee1
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
Tips: Er wordt elke zondag om 10 uur een dienst uitgezonden vanuit een kerk in Friesland via omropFryslan.nl: zie op de site voor de liturgie en vanwaar de uitzending plaats vind.(Oecumenisch karakter) |
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Voor de kinderen:
Ik Moet Weggaan Tekst & Muziek: Elly Zuiderveld-Nieman
Ik moet weggaan, Ik moet weggaan Als je dan mijn woorden leest
Ik kan echt niet blijven Weet je dat ik ben geweest
Maar ik zal een mooie brief Als je dan mijn woorden leest
In jullie harten schrijven Weet je dat ik ben geweest
Ik ben bij je, Ik ben bij je
https://youtu.be/NqC9bB9_d4E