De maand verzamelt zijn 30 dagen een etmaal beslaat wel 24 uur, Tijd lijkt langzaam zich zelf te verdragen. Momenteel is nu en nu is heden, Oh mens, bedenk toch wel: Tijd gaat wel ontzettend snel. De Formeerder van de dag, denkt niet termen van de tijd Zijn dagen rijgen zich aaneen, tot in eindeloze eeuwigheid. Van Hem krijgt ieder mens lengte van levenstijd toegekend 7 Bedenk dan wel, we hollen snel, naar ’t ons overrompelend end Ja, tijd is een ongrijpbaar fenomeen: ’t glipt ons door de vingers heen. Gezondheid, liefde en geluk, een lekker lang leven hier op aarde, dat is de allergrootste wens, van elk der dagen minnend mens. Een diep verlangen naar een tijd van oneindige onaantastbaarheid, Een verzuchting naar tijdloze volmaaktheid, als stille wens van ongekende waarde. De mens, moet toch weten van levensfases van groei en bloei en ups en downs; Hij weet ’t wel maar voorziet ze niet welke voor hem liggen in ’t verschiet Totdat ze zich onaangekondigd melden en aan ’t lijf en leven zich laten gelden, En die hij in hem nog toekomende jaren zelf, met Gods hulp, zal moeten ervaren. Grote verschillen in die levenstijden zijn helaas niet altijd te vermijden Maar elk bewust belevend mens, die herkent kent ze zeker wel. Ze zijn wel te vergelijken met de natuur-jaargetijden en lopen daarmee evenwel haast symmetrisch parallel. Een leuke lente heb ik goed gekend en ben daarin wezenlijk warm verwend; Een zonnige zomer heb ik mogen beleven als de mooiste tijd van mijn gezegend leven. Maar voor de kerst word het nu toch herfst, ervaar nu wel hardnekkig enige hinder, ’t wordt daardoor mobiel toch wel wat minder. Maar herfst geeft mooie en diepe kleuren die het late lieve leven nog volop kan fleuren. Ik weet: een strenge winter komt er nooit want ruim daarvoor is alles al voltooid; We worden dan al voor de laatste reis gehaald daarvoor heeft Jezus de ticket al betaald. Dit gedicht komt van internet.

 

Dirk en Lutske geven de schakel door aan Ieske en Bettie Humme